Dziś wigilia świąt Bożego Narodzenia i choć nie miałem nigdy ambicji, by pisać w ten dzień coś wyjątkowego, postanowiłem to zmienić. Powodem jest kilka awantur, w które wdałem się ostatnio z przedstawicielami tak zwanej lewicy. W obu przypadkach byłem z miejsca na przegranej pozycji, bo ludzie, z którymi dyskutowałem dysponowali pewnymi charyzmatami, które były tak skonstruowane, że można by je nazwać charyzmatami a rebours. Wśród nich na pierwsze miejsce wysuwała się logika. Ja oczywiście byłem w swoich wywodach nielogiczny, oni zaś na odwrót. Ja, jako przedstawiciel prawicy byłem matołkiem, oni zaś byli ludźmi myślącymi. Próby wyjaśnienia tego nieporozumienia na gruncie dostępnym akurat obu stronom, czyli na gruncie prostej logiki zdań oznajmujących w ogóle nie wchodziło w grę. Interlokutorzy moi bowiem przestawali rozumieć o co chodzi, kiedy próbowałem przenieść dyskusję w takie właśnie rejony. Inna bowiem nie ma sensu. Nie ma, bo przedmiot sporu jest zdefiniowany tak ogólnie, że w zasadzie każdy argument pro i contra pasuje. Dlatego trzeba przeprowadzić prosty sprawdzian, który wszystko wyjaśnia – czy potrafisz bracie napisać zdanie, które ma podmiot orzeczenie oraz inne ważne części i nie zawiera konstrukcji typu „z zabetonowania nie jesteś w stanie przyjąć do myślenia”, prosty sprawdzian, który wyjaśnia wszystko od razu. Tak się składa, że pojawiający się na moim profilu fejsbukowym przedstawiciele oświeconej lewicy nie potrafią zdać takiego egzaminu.
Powody są raczej łatwe do wyjaśnienia, oni ze wszystkich sił, chcą stać po tej stronie, gdzie stoi prawda, dobro i piękno. W ich ocenie zaś wszystko to znajduje się tam, gdzie w ich pokoju jest telewizor. Przemożna chęć zgadzania się z telewizorem przeważa w umysłach i czyni ich lepszymi z założenia. Skoro mają nie tylko poglądy, ale również przymus ich wygłaszania, pozostaje im już tylko znaleźć osoby, które stanowiłyby audytorium, a żeby zabawa była naprawdę dobra osoby te muszą być jeszcze z założenia słabsze i gorsze. No i telewizor takie osoby wskazuje. My nimi jesteśmy. Jesteśmy nielogiczni, mamy głupie nawyki i wierzymy w rzeczy, które nie znajdują racjonalnego potwierdzenia. Ot choćby w to całe Boże Narodzenie.
Przez to wszystko, co reprezentujemy, co jest naszym udziałem zarówno w sieci, jak i w życiu, nigdy nie awansujemy wyżej, nigdy nie osiągniemy statusu człowieka myślącego. Któż to taki, ten myślący? Ja się długo zastanawiałem, jak to określić stosując kryteria proponowane przez lewicę. Myślałem, myślałem i wymyśliłem...myślący to po prostu pogodzony z losem. Jeśli ktoś siedzi w korporacyjnej pułapce, a jego jedyną rozrywką jest wódka i skakanie na bungie dwa razy do roku, nie może opisywać swojej sytuacji inaczej, jak tylko w kategoriach wybraństwa. Nie może, bo jeśli to zrobi stanie po tej samej stronie co matołki. Stąd mam czasem pewne obawy o nasze, jakby to rzec, zbiorowe bezpieczeństwo, jeśli bowiem ci wszyscy wybrani, logicznie myślący ludzie, dostaną z telewizora komunikat, że trzeba zrobić z nami porządek, nie będą mieli wahań. Szczególnie jeśli się policzą i okaże się, że jest ich dużo więcej niż nas. Na razie liczenie idzie im kiepsko, stąd pewnie ta nadaktywność w sieci, na profilach takich jak mój. Skąd oni się tam biorą nie wiem, dlaczego przychodzą, też nie rozumiem. No, ale fakt pozostaje faktem – są.
Myślę więc, że w miarę naszych, skromnych przecież możliwości, nie powinniśmy ustawać w trudzie i za każdym razem okazywać naszym braciom tyle serca ile tylko możemy. Ponieważ jednak okazywanie serca nie polega na demonstrowaniu li tylko pewnego rodzaju łagodności zwanej czasem maślaną, winniśmy traktować ich z surowością i powagą, tak, by choć jeden na tysiąc przejrzał i zmienił się trochę. To niełatwe...no striemitsa nada...jak mawiają bracia Słowianie…
A tak poza tym to życzę wszystkim wielu Bożych Błogosławieństw, spokoju i zdrowia, oraz nieustającej pogody ducha.
Gabriel Maciejewski - coryllus
